De neerwaartse spiraal
van internetseks
Er is een oplossing.
Het is alweer 23.00 uur, ver na mijn bedtijd, maar ik zit nog steeds achter de computer. Ik ben zo uitgeput dat ik nauwelijks kan typen. Ik heb meer dan zes uur achter elkaar op internet gezocht naar seks. Er waren dingen die ik moest doen, maar die zullen moeten wachten. Ik vergeet dingen en begin onvoorzichtig te worden. Morgen zet ik de computer niet eens aan.
Het wordt ochtend en ik kijk naar mijn gezicht in de spiegel. Er zitten donkere kringen onder mijn ogen. Ik ben ongeschoren, onverzorgd, zie eruit als een puinhoop. Het wordt weer een lange werkdag.
Nu is het avond en ik ben blij dat deze dag voorbij is. Ik moet de was doen, naar de winkel en nog wat andere boodschappen doen, maar ik ben opgefokt door cyberseks en internetporno. Elke vrouw ziet eruit alsof ze “de ware” zou kunnen zijn. Ik staar naar elke vrouw met lust in mijn hart. Ik verdwaal weer in mijn fantasie. Ik kan niet wachten om weer thuis te komen en de computer aan te zetten. Ik zeg tegen mezelf: “Vanavond niet”, maar maak slechts de helft van de dingen af die ik van plan was te doen en haast me naar huis om online te gaan. Nogmaals.
Ik begon mijn reis als seksverslaafde met mannenbladen die ik in huis vond. Naarmate de technologie vorderde, nam ook mijn verslaving toe. Ik begon nog met oude 8 mm filmrollen, die werden dan kleiner (‘super 8’ en ‘Beta’) en toen kwam dan VHS. Eenmaal de computer er was, begon ik meteen met chatrooms, afbeeldingen en het regelen van ontmoetingen met mensen.
Ik had altijd het gevoel dat ik anders was dan de meeste mensen. Ik ontmoette een vrouw op het internet en had een affaire met haar. Ze werd zwanger en wilde per se de baby houden. Ik wilde geen kind met deze vrouw. Ik bad: “God, als U me hieruit haalt, zal ik braaf zijn.” Toen ze een miskraam kreeg, vervolgde ik mijn weg. Toen ik werd gebeld door een vrouw met wie ik aan het chatten was, hoorde mijn vriendin (nu mijn vrouw) het telefoonbericht en vroeg me wie het was. Ik loog. Het verraad en de ontkenning gingen door tot ik op een dag een tv-programma over seksverslaafden zag.
“Het voelde alsof ik een warm, gastvrij huis was binnengestapt.”
Ik merkte dat ik me in de verhalen kon vinden. Ik besloot hulp te zoeken. Eindeloos proberen te stoppen zonder succes was het bewijs van hoe machteloos ik was. Ik zag geen andere uitweg dan een goddelijke tussenkomst. De neerwaartse spiraal stopte toen ik Sexaholics Anonymous vond.
Ik herinner me die eerste bijeenkomst alsof het gisteren was, hoewel het nu meer dan zeven jaar geleden is. Drie leden gaven me een introductie tot Sexaholics Anonymous. Het voelde alsof ik een warm, gastvrij huis was binnengestapt. Ik was niet meer alleen. Hier waren mannen en vrouwen die mijn strijd begrepen en deelden, maar die veranderd waren en bereid waren om mij te helpen veranderen. Ik was niet langer bang om mijn gedachten en ervaringen te delen.
Ik geloof nu dat God al die tijd al een plan voor me had. Gods bedoeling met mij was om beter te worden zodat ik anderen kon helpen om beter te worden. Het was nooit ingewikkelder dan dat. God redde mij van de volledige gevolgen van mijn verslaving zodat ik zou kunnen leven om anderen te helpen. Vandaag ziet mijn leven er heel anders uit. Het internet is niet langer mijn meester. Ik word verleid maar ben niet geobsedeerd. Ik ga niet in op de verleiding omdat ik hulpmiddelen heb die ik kan gebruiken om me door de moeilijke tijden heen te helpen. Ik maak deel uit van een herstelgemeenschap die veel groter is dan ikzelf. Ik was machteloos om mijn gedrag te stoppen en te veranderen, maar God heeft me door dit programma veranderd.
Deze ziekte is machtiger dan ik. Het bracht me op mijn knieën. Ik geloof dat God me deze ziekte heeft gegeven om me dichter bij Hem te brengen en zodat ik mijn hoop en herstel met anderen kan delen. Voor Sexaholics Anonymous, de mensen in de fellowship en Gods liefde, zal ik altijd dankbaar zijn.